Vier sterren in NRC

Op zaterdag 10 maart bezocht Joep Christenhusz van NRC ons festival en beloonde dit met 4 sterren en een prachtige recensie!

Kwartaalfestival Dag in de Branding organiseert concerten op Haagse locaties als de Elektriciteitsfabriek. Te horen waren onder andere miauwende lampjes en mensenmassa’s uit aluminiumfolie. 

Vier zaterdagen per jaar programmeert Dag in de Branding concerten met de nieuwste muziek in de binnenstad van Den Haag. De 47e editie telde veel premières en voerde langs bijzondere locaties. Zoals de Elektriciteitsfabriek, die met haar ruige, industriële interieur het decor vormde voor een nieuw werk van Peter Adriaansz voor Ensemble Klang. In Watts is een hoofdrol weggelegd voor de Britse filosoof en zen-kenner Alan Watts (1915-73), die op tape een verhandeling houdt over de illusoire aard van de tijd.

De muziek die Adriaansz volgens een kraakhelder concept om de soundtrack heen componeerde, is een wonderlijke paradox van veranderlijke stasis, waarin het besef van tijd al evenzeer vervaagt. Een elektronische drone, zwevende boventooncombinaties en rond zichzelf cirkelende motiefjes voor zes musici stapelen zich op tot een monochrome klankwolk, die gedurende het stuk roerloos in de ruimte blijft hangen. En toch sprankelt en vibreert er van alles.

Taalloze liedcyclus
In Studio LOOS klonk de première van Falling, een performance voor versterkte zang, elektronische gitaar en elektronica van de Argentijns-Nederlandse componist Ezequiel Menalled en de Amerikaanse sopraan Maribeth Diggle. Spannende klankverkenningen en slimme theatrale toepassingen van een blacklight en flitslampjes konden niet verhinderen dat de spanningsboog van de eigentijdse, taalloze liedcyclus naar het einde toe inzakte.

In Korzo slechtte het Vlaamse Nadar Ensemble de grenzen tussen muziek, audiovisuele media en theater. Neem Rot Blau van de New Yorkse Jessie Marino, waarin twee (jawel) rood-blauw bepruikte musici van kleur wisselen in een hilarische choreografie van trommelende handen, miauwende lampjes en tikkende balletje-balletjebekers. Of de virtuoze one-man-orchestra-sketch die percussionist Yves Goemaere gaf op een mini-drumstel, formaatje poppenhuis (An Economy of Means van Natacha Diels).

Silver Breath van componist en geluidskunstenaar Cathy van Eck klonk zaterdag voor het eerst op Nederlandse bodem. In het stuk fungeren de aluminium ‘spandoeken’ van drie ‘demonstrerende’ musici als luidsprekers, waaruit scanderende mensenmassa’s en wonderlijke space-geluiden opklinken.

Bewonderingswaardig hoe Nadar zulke diverse stukken tot een eenheid weet te smeden met hun mateloze spel-energie, een groot gevoel voor absurdistische humor en de slimme beeldrijm van tussentijds getoonde Charlie Chaplin-fragmenten.

Lees de recensie op NRC.nl

Altijd als eerste op de hoogte?
Schrijf u in op onze nieuwsbrief!

U ontvangt regelmatig programmanieuws en mooie aanbiedingen.

U gebruikt een verouderde browser van Internet Explorer die niet meer wordt ondersteund. Voor optimale prestaties raden wij u aan om een nieuwere browser te downloaden. Hiervoor verwijzen wij u door naar:

browsehappy.com sluiten