Brief van Goebaidoelina

Helaas kon Sofia Goebaidoelina zelf niet aanwezig zijn tijdens ons festival op 5 & 6 oktober. Wel schreef ze een brief. De brief werd tijdens het festival voorgelezen aan publiek en musici.

“Het spijt mij ten zeerste dat ik dit festival rondom mijn muziek niet met u samen kan vieren. Het samenzijn met u, ensembleleden, solisten, dirigenten, musicologen en luisteraars is altijd een bron van vreugde voor mij geweest en heeft op mijn innerlijke wezen een grote impact gehad.

Elke repetitie en elk concert met musici opende nieuwe vergezichten en toonde keer op keer de diepte van onze kunst. Het samenwerken bracht mij ervaringen van onschatbare waarde en de impuls om weer nieuwe pogingen te wagen bij het componeren.

Helaas voel ik me nu erg onwel. Mijn gezondheid laat het reizen niet meer toe. Het is een spijtige situatie. Uiteindelijk zijn wij niet de bazen hier maar moeten wij allen de wetten van de natuur gehoorzamen. Deze wetten heersen over ons.

Ik kan mijn toestand alleen uitdrukken door de woorden van Zarathustra te citeren uit het beroemde werk van Nietzsche ‘Also Sprach Zarathustra’:

“Ach, meine Freunde, der Abend ist es, der so aus mir fragt. Vergebt mir meine Traurigkeit!
Abend ward es: vergebt mir, dass es Abend ward!”

“Ach vrienden, het is de avond in mij, die dit zo vraagt. Vergeef mij mijn droefheid! Avond is het geworden: vergeef mij dat het avond is geworden!”

Niettemin ben ik vanavond bij u met heel mijn ziel.
Uw initiatief en uw deelname is een grote culturele daad om de hoge kunst te behouden en te koesteren.

Ik groet u, en ik dank u, omdat uw initiatief en uw werk in onze geschiedenis nooit zo belangrijk en nodig is geweest zoals nu, vandaag, om de waarde van de mensheid in onze wereld te behouden.

Met hartelijke groet,
Sofia Gubaidulina”