Hugo Morales: “Werken met Nemø was een geweldige ervaring”

Hugo Morales is een van de meest vooraanstaande Haagse componisten van zijn generatie. Zijn nieuwste werk Automatic Means of Human Labour is het resultaat van zijn residency bij het Haagse Instrument Inventors Initiative. Hugo praat ons bij over het tot stand komen van dit stuk, zijn samenwerking met Nemø Ensemble en waarom hij apparaten ‘hackt’.

Automatic Means of Human Labour is het resultaat van je residency bij het Instrument Inventors Initiative in Den Haag. Wat heeft deze residentie je gebracht?
Ik werk nu ongeveer 2 jaar aan Automatic Means of Human Labour, op uitnodiging van het Inventors Initiative (III). Gedurende mijn residency heeft het werk verschillende ontwikkelingsfases doorgemaakt. Het was voor mij erg inspirerend en productief om de ruimte te krijgen om dit stuk in de open en prettige omgeving van III te realiseren.

Hoe kwam je op het idee om gehackte apparaten te gebruiken, zoals gereedschap en huishoudelijke apparaten?
Instrumentaal hacken doe ik regelmatig in mijn werk. Ik hou ervan om verschillende manieren te vinden om traditionele instrumenten te bespelen (hacken) en tegelijkertijd instrumentale mogelijkheden van simpele objecten te bedenken. In het geval van Automatic Means of Human Labour concentreerde ik me voornamelijk op gemotoriseerde objecten. Objecten die bedoeld zijn om menselijke arbeid te vereenvoudigen of te ondersteunen op twee heel verschillende gebieden: elektrisch gereedschap en seksspeeltjes. De interne werking van deze apparaten lijkt erg op elkaar, maar ze dienen heel verschillende doelen. In Automatic Means of Human Labour bestaan deze machines naast elkaar in een meta-instrument dat is gemaakt door deze eenvoudige robot-apparaten te vermenigvuldigen en te versterken.

Je werd deels geïnspireerd door de absurditeit van geautomatiseerde arbeid. Wat maakt het voor jou absurd en hoe horen we dat terug in het stuk?
Automatisering en met name de komst van kunstmatige intelligentie roept vragen op over de toekomst van menselijke arbeid en de toenemende werkloosheid. In deze context probeer ik met Automatic Means of Human Labour de rol van de muzikant als ‘machinist’ te onderzoeken, wiens repetitieve taken en nutteloze acties uiteindelijk worden overgenomen door machines. De muziek bestaat uit de geluiden die door deze machines worden voortgebracht door de handelingen van de muzikanten. Door de musicus als ‘machinist’ te bekijken en de machine als muziekinstrument, creëert het stuk absurde situaties die een weerspiegeling zijn van een zeer complex en zorgwekkend fenomeen in de huidige maatschappij.

Je werkt samen met twee percussionisten van het Nemø Ensemble. Hoe bevalt deze samenwerking?
Werken met Nemø was een geweldige ervaring. Ze doken met grote toewijding en professionaliteit in het project, altijd optimistisch en heel open tijdens het creatieve proces. Het stuk is ook ontwikkeld op basis van hun vaardigheden en muzikale interesses. Zonder hen zou Automatic Means of Human Labour niet zijn wat het nu is.

Nieuwsgierig? Kom op 4 maart 21:00 uur naar de premiere van Automatic Means of Human Labour in De Nieuwe Regentes. Koop hier kaarten.