Jellantsje de Vries: “Klaas is geen open boek en zijn muziek gaf me altijd het gevoel dat ik een kijkje in zijn innerlijk kreeg”

Violiste Jellantsje de Vries vormt een duo met pianist Bobby Mitchell, met wie ze zaterdagmiddag in de Paleiskerk een kamermuziekprogramma speelt. Jellantsje is de dochter van Klaas de Vries.

Wat betekent de muziek van je vader voor jou?

“Best veel, eigenlijk… Het komt heel dichtbij en voelt heel persoonlijk. Mijn vader is een lieve, innemende, zachtaardige persoon, heel erg in evenwicht ook. En in zijn muziek zit juist enorm veel emotie. Klaas is geen open boek en zijn muziek gaf me altijd het gevoel dat ik een kijkje in zijn innerlijk kreeg. Ik herken er ook veel in, moet ik zeggen, misschien omdat ik zijn dochter ben.”

Hoe zou je de muziek van Klaas de Vries typeren?

“Zijn werk heeft altijd een bepaalde theatraliteit. Er is steeds een dramaturgie, een verhaal, het idee dat hij er iets mee wil zeggen. Misschien komt dat doordat hij veel inspiratie haalt uit literatuur en ook veel voor stem heeft geschreven, vanwege mijn moeder [mezzosopraan Gerrie de Vries, red]. Ook bij instrumentale stukken, zoals het nieuwe werk voor het Residentie Orkest, krijg je het gevoel dat er een buitenmuzikale betekenis is.”

Heb je al iets gehoord van dat nieuwe orkestwerk, Cada instante?

Ze lacht. “Ik heb er heel veel óver gehoord! Ik spreek mijn vader vaak en hij kon niet anders dan erover vertellen. Hij vond het heel spannend om eraan te werken, hoe ver hij kon gaan met zijn idee van een groot orkest zónder dirigent, als een soort levend, ademend beest. Hij vroeg ook Gregory Charette [dirigent en componist, red] om zich erover te buigen, om de haalbaarheid vanuit het oogpunt van een dirigent te toetsen. Het is mooi om te zien hoe gepassioneerd Klaas is als hij zo aan het sparren is. Uiteindelijk gaat het stuk trouwens toch met dirigent, maar ik begrijp van Klaas dat het oorspronkelijke idee wel in grote mate overeind blijft.”

Je noemt Gregory Charette, van wie jullie ook een werk spelen. Ik wist eerlijk gezegd niet dat hij ook componeerde.

“Gregory beschouwt het componeren haast als iets kloosterlijks. Ik heb in kleine setting weleens solo’s van hem gespeeld, maar dit is de eerste keer dat zijn muziek klinkt op een groter podium, inderdaad. Hij voelt sterk de behoefte om te componeren, zegt hij, maar een uitvoering is voor hem niet het ultieme doel: dat is het componeren zelf. Het was trouwens Klaas’ idee om dit stuk te programmeren. Gregory heeft het in zekere zin voor Klaas geschreven en die vond dat het absoluut thuis hoorde in het programma dat Bobby en ik zaterdagmiddag in de Paleiskerk spelen.”

Bekijk hier het volledige programma dat samengesteld is door Klaas de Vries. Info en kaarten.