NRC enthousiast over laatste editie Saskia Lankhoorn
Op 29 juni 2019 nam Saskia Lankhoorn afscheid als curator van Festival Dag in de Branding. Dit deed ze tijdens een zomerse editie van het festival met een bijzonder concert op het strand. NRC was er de hele dag bij en gaf het programma maar liefst 4 bollen!
Joep Christenhusz op NRC.nl over Festival Dag in de Branding op 29 juni 2019:
Het plaatje was prachtig: zonsondergang op het Haagse Zuiderstrand. In het zand vier oude piano’s, waarop pianist Saskia Lankhoorn een loom publiek toespeelde. In de verte werd een vijfde instrument langzaam verzwolgen door het wassende tij.
Noem het het ultieme afscheidsgebaar. Na twee seizoenen artistiek leiderschap zwaaide Lankhoorn zaterdag af bij Dag in de Branding, kwartaalfestival voor nieuwe muziek. Voor het slotconcert vroeg ze achttien componisten om een kort stuk voor haar te schrijven.
De Amerikaan John Luther Adams bewerkte de deinende openingsmaten van zijn prijswinnende orkestwerk Become Ocean en omlijstte met twee tikkende metronomen het strandelijke soundscape: ruisende golven, een blaffende hond, doffe bassen van een verre strandtent.
Strandzand in de piano
Slim op de gelegenheid toegesneden: de inzending van Maya Verlaak. In Sanding legde de Gentse componist een herhalende pianoriedel het zwijgen op door in eigen persoon potten strandzand in het hamermechaniek te kiepen.
Saskia Lankhoorn (1979) trad in september 2017 aan als curator van Dag in de Branding en zal per september worden opgevolgd door de Turkse componist Meriç Artaç. Kenmerkend voor de koers die ze uitstippelde waren onder meer een samenwerking met het Rewire Festival (maart 2019), programma’s op locatie, een geslaagde editie rond de Russische avant-garde-componist Sofia Goebaidoelina (oktober 2018) en tal van opdrachtcomposities.
Vurige saxofoons
Neem de Oekraïense componist Maxim Shalygin, die voor zijn premièrewerk Todos los fuegos el fuego inspiratie putte uit het gelijknamige boek van de Argentijnse schrijver Julio Cortázar. Op voorhand kon je je afvragen of het niet wat veel van het goede was, een stuk van anderhalf uur (zeg een Mahler-symfonie) voor dubbel saxofoonkwartet.
Een zelf dirigerende Shalygin klaarde de klus echter met vlag en wimpel, in een idioom waarin de meest uiteenlopende stijlelementen een wonderlijke symbiose aangaan. Oneindig stijgende clusters, pulserende toontapijtjes van minimalistische snit, poëtisch-melodische intermezzo’s en een quasi-orthodoxe hymne die vastloopt in kwarttoongehuil. Bijgestaan door een fenomenaal spelend Keuris en Amstel Quartet kneedde Shalygin het allemaal tot een volmaakt logisch en vastberaden betoog: zó en niet anders.
Koor in de braadpan
Voor Signale, een nieuw koorwerk van de Oekraïense Anna Korsun, werd uitgeweken naar het Hemels Gewelf, een Land Art-werk van de Amerikaanse kunstenaar James Turrell in Kijkduin. Wegens haar komvormige ontwerp, resulterende windluwte en een slordige zonkracht acht deed de locatie zaterdag tevens dienst als braadpan. Het duurde niet lang voordat enkele leden van het ad hoc gerecruteerde Branding Koor gevaarlijk rood aanliepen. Niettemin bleek Signale, voor twintig cirkelsgewijs opgestelde zangers met megafoons, een boeiend klankstuk van elektronische fluittonen, rondcirkelende drones (lang aangehouden tonen) en bezwerend geprevelde tekstflarden.