Primo Ish-Hurwitz: “Hoe extremer hoe beter.”

Voor het stuk Toonzetters nodigde Primo Ish-Hurwitz twintig jonge componisten uit om een stuk van drie minuten te schrijven. Het geheel wordt op 15 oktober opgevoerd in Amare. Wij vroegen Primo hoe Toonzetters tot stand kwam en met welke opdracht de componisten aan de slag zijn gegaan.

Hoe kwam je op het idee voor Toonzetters?
Ik kreeg het idee onder de douche! Haha. Ik studeerde destijds in mijn tweede jaar compositie, en ik had ervaren dat de compositiestudenten op de conservatoria in Amsterdam (waar ik zit) en Den Haag vrijwel niet met elkaar in contact kwamen. Het leek me daarom leuk om een album samen te stellen met componisten van verschillende scholen, ook vanuit het idee om de enorme onderlinge diversiteit te laten horen aan de buitenwereld. Nieuwe muziek is helemaal niet meer allemaal experimenteel, modernistisch en voor veel mensen ontoegankelijk zoals haar 20e-eeuwse imago voorschrijft, maar vindt juist steeds meer manieren om een breed publiek aan te spreken. Dat wilde ik graag onder de aandacht brengen met dit project. Een proeverij van allerlei smaken nieuwe muziek, zeker in combinatie met film, kan denk ik voor mensen die nog weinig ervaring hebben met hedendaagse componisten een leuk ‘instapconcert’ zijn. Het publiek hoeft natuurlijk niet alle muziek van Toonzetters mooi te vinden, maar met twintig stukken van drie minuten zit je nooit ergens lang aan vast, en is er denk ik voor ieder wat wils! En voor mensen die al echte nieuwe-muziekliefhebbers zijn, is het hopelijk leuk om te zien welke componisten er nu aan het begin van hun carrière staan, en de toekomst zullen vormen van de Nederlandse nieuwe-muziekscene.

Toonzetters bestaat uit twintig mini-composities, hebben de componisten een opdracht gekregen of konden zij binnen de drie minuten vrij componeren?
De opdracht was heel vrij: schrijf drie minuten aan muziek voor (soms een selectie van) de vier musici en eventueel elektronica. Ik had zelf de regie in welke componisten voor welke bezettingen zouden schrijven, om te garanderen dat het ook qua bezetting een veelzijdig programma zou worden. Piano en slagwerk vullen elkaar mooi aan vind ik: piano heeft bijna oneindige harmonische en melodische opties, en slagwerk is qua klankkleur extreem veelzijdig, wat de piano juist weer een beetje mist. Ik hoopte dat elke componist met deze instrumentatie goed uit de voeten zou kunnen, ongeacht stijl of achtergrond. Verder was er een kleine extra opdracht voor de componisten: zorg dat je compositie muzikaal aansluit op het voorgaande en nakomende stuk, zodat de muzikale lijn altijd blijft doorlopen in het programma. Het was heel leuk om te zien dat componisten die elkaar soms nog niet kenden op die manier samen gingen werken om mooie transities tussen elkaars stukken te schrijven.

Hoe breng je al deze composities samen tot één werk?
Met de transities die ik zonet noemde, zodat de muziek nooit stopt, in combinatie met rode draad van de filmportretten van Bowie Verschuuren die van elke componist gemaakt zijn, en natuurlijk door de continuïteit in instrumentatie. Onder leiding van regieadviseur Jos van Kan hebben de musici een best complexe choreografie ingestudeerd om het hele programma vloeiend aan elkaar vast te lijmen.

Het overkoepelende thema tijdens Festival Dag in de Branding is het overbruggen van verschillen. Is dit in jouw werk een belangrijk thema?
Absoluut! Toonzetters gaat over de grote diversiteit onder jonge componisten op dit moment, en dat die elkaar juist in een programma als dit enorm kunnen versterken. De contrasten houden de voorstelling denk ik continu boeiend, hoe extremer hoe beter.

Toonzetters van Primo Ish-Hurwitz wordt op 15 oktober om 17:00u opgevoerd in Amare. Koop hier kaarten.