When I considered the ensemble of eight cellos, I first thought of matt and dark textures. I also wanted to go back to some ideas on simmetry. While I was pondering all that, I saw snow flakes falling from the dark sky of the Finnish autumn. Focusing on the snow, the idea of writing variations on it and its various forms became clearer in mymind.”
NEIGES – Cello Octet Koninklijk Conservatorium | Michel Strauss, dirigent
1) Michel Strauss, 2) Alexis Bove, 3) Noemí Pasquina Serra, 4) Benjamin Marionneau, 5) Celia Torres Rui, 6) Jonathan Butler, 7) Eduard Ninot Roig, 8) Jascha Bordon
QUATRE INSTANTS | Roswitha Bergmann, sopraan | Tomoko Mukaiyama, piano
Quatre instants is een liederencyclus voor sopraan en piano, op gedichten van de Libanese schrijver Amin Maalouf (1949). De teksten gaan over de conflicterende verlangens van een vrouw, die niet kan kiezen tussen verstand en gevoel, echtgenoot en minnaar. De schoonheid van Quatre instants zit in de prachtige natuurlijke expressie die stem en piano hebben in de muziek van Saariaho, in relatie met de zinnenprikkelende gedichten van Malouf. In de muziek zit een bepaald soort vrijheid, die het vrouwelijk personage lijkt na te streven.
Het stuk handelt om de onmogelijkheid van de liefde. Zelfs wanneer haar geliefde bij haar is, sluit de vrouw haar ogen om hem zich in gedachten voor te kunnen stellen. Een constante stroom van verlangens en schuld, zonder werkelijke verlossing. In het toneelbeeld van Roswitha Bergmann zullen we zien dat de gedroomde verlossing slechts schijn is. Zij probeert in te zoomen op een beeld van de vrouw, samen met haar minnaar. Net als zij zou willen, maar uiteindelijk valt alle beeld uiteen.
AMERS / Nederlandse première
New European Ensemble / Christian Karlsen, dirigent / Willem Stam, cello
Kaija Saariaho voltooide haar celloconcert Amers (1992) in de studio’s van het Parijse IRCAM instituut. De titel laat zich vrij vertalen als ‘bakens’, die in dit geval betrekking hebben op akoestische herkenningspunten. Ze dienen de solo-cellist als ankerpunt bij diens muzikale reis over een golvende klankzee. Het ensemble zorgt voor kleurrijke vergezichten, live elektronica voor een weidse ruimtelijkheid. Speciaal voor deze compositie ontwikkelde IRCAM namelijk een microfoon, die de vier cellosnaren elk afzonderlijk versterkt en hun klank naar ruimtelijk opgestelde luidsprekers leidt.