Luciano Berio (1925-2003) was een Italiaans componist. Hij was getrouwd met de Amerikaanse sopraan Cathy Berberian, voor wie hij een aantal stukken gecomponeerde, waaronder Circles, Sequenza III, Visage en Récital.
Zijn oeuvre omvat een breed scala aan vormen en vormexperimenten. Hij schreef zowel kamermuziek, composities voor groot orkest en vocalisten als elektronische muziek. Hij werkte zijn leven lang aan een reeks Sequenzas voor solo-instrumenten. Het gebruik van muzikale en literaire citaten en het incorporeren van allerlei soorten volksmuziek is kenmerkend voor zijn werk.
Merlijn Runia is studente aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag.
Stephanie Pan is zangeres en performancekunstenaar. Ze woont momenteel in Den Haag en is gespecialiseerd in experimentele muziek, nieuwe muziek, experimenteel theater en oude muziek. Haar werk is visceraal, gepassioneerd en intens; ze verkent hierin de grenzen van de stem en het menselijk lichaam. Ze heeft op vele plaatsen in zowel de VS als in Europa uitvoeringen verzorgd, zowel solo als in samenwerking met gezelschappen als Sequentia, Belarus Free Theatre en De Veenfabriek. Momenteel werkt ze samen met het Rosa Ensemble. Stephanie Pan behaalde een mastertitel in theater aan DasArts: Advanced Studies in the Performing Arts (AHK) en een bachelor in muziek en toegepaste mathematica aan de universiteit van Berkeley. Ze heeft studeerde klassieke zang aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
Implied Manifesto #1 (2011) is een muzikale performance van Stephanie Pan, waarin ze onder meer gebruik maakt van geabstraheerde pop songs, live improvisaties en ongearticuleerdheid. De performance is geschreven voor stem, wijnglazen, Suzuki Omnichord, Nebulophone en live sampler. Het werk komt voort uit een opdracht van De Player in Rotterdam. De première vond plaats tijdens het Weekend van Avontuur als onderdeel van de Operadagen Rotterdam.
Stephanie Pan is net als Cathy Berberian een pionier en grensverlegger op het gebied van vocale techniek. Ze tuigen hun instrument, de stem, op met de modernste elektronica en gebruiken alle mogelijke gadgets en apparatuur, inclusief gevonden objecten, om hun akoestische palet te verruimen. Hun werk grenst aan het theatrale; ze drukken betekenis en karakter uit binnen een abstracte taal. Ze zijn niet bang om de grenzen te slechten tussen muziek, toneel, beeldende kunst en puur spektakel. Als uitvoerend kunstenaar werken ze dikwijls samen met componisten, daarnaast zijn ze zelf componist van origineel repertoire voor hun unieke stijl. Voor alles zijn ze uitvinders. Ongeacht of ze werken van andere componisten uitvoeren of hun eigen creaties, ze bouwen hun presentatie op met inzet van hun volledige persoonlijkheid, imago en karakter. Ze zijn onverschrokken individualisten die hun publiek op directe wijze laten zien wat de verbeelding vermag.
Stelios Manousakis – What is the current that makes machinery
is een stuk voor vrouwelijke stem en live elektronica, geschreven voor stemkunstenaar Stephanie Pan. Het stuk is gebaseerd op teksten uit het eerste deel van Gertrude Steins Tender Buttons: objects; food; rooms, een verzameling korte teksten geschreven in 1912. In deze modernistische teksten, die vaak worden omschreven als verbaal kubisme of taalkunst, maakt Stein composities met taal. Daarbij gaat het haar niet om de wereld die met de taal wordt uitgedrukt, maar om het eigen materiaal van de taal: tekens, klanken, ritme, synta en semantische fragmenten. Ze behandelt de taal als een herontdekt esthetisch object dat nieuwe werelden oproept in de geest van de luisteraar.
Stelios Manousakis, geboren in Griekenland, is componist, uitvoerend musicus, onderzoeker en geluidskunstenaar. Zijn werkterrein ligt in het grensgebied tussen kunst en wetenschap, performance en installatie, westerse serieuze muziek en het idioom van ‘digitale folk’. Hij gebruikt de wetenschap van de complexiteit en zowel cybernetische als biologische modellen om te komen tot nieuwe muzikale systemen en methoden voor het genereren van geluid. Daarbij vloeit dikwijls algoritmische finesse samen met de expressiviteit van improvisatie of de directheid van publieksparticipatie. Hij haalde zijn mastertitel aan het Instituut voor Sonologie in Den Haag en werkt momenteel aan zijn proefschrift aan het Center for Digital Arts and Eperimental Media (DXARTS) in Seattle, USA. Stephanie Pan en Stelios Manousakis werken samen sinds 2005 aan projecten zoals een stuk voor stem en live elektronica en Computer Aided Breathing, een live improvisatietrio voor stem, orgel en live elektronica in samenwerking met organist Kirstin Gramlich. Meer recent schreven ze samen filmmuziek voor speelfilms en experimentele documentaires zoals Reformation en Dramayama van Jeanette Groenendaal. Een ander recent werk is Center no Distractor, een nieuw stuk voor taiko en live elektronica.
Mezzosopraan Cathy Berberian was dochter van een Armeens immigrantenechtpaar. Van 1950 tot 1964 was ze gehuwd met de componist Luciano Berio, die haar bijzonder wendbare en expressieve stem gebruikte in Thema (Omaggio a Joyce) (1958) en voor haar stem ook de stukken Circles (1960), Folk Songs (1964), Sequenza III for woman’s voice (1965), en Recital I (for Cathy) (1972) schreef. Ook andere componisten schreven speciaal voor haar stem, zoals John Cage, Hans Werner Henze en Igor Stravinsky.
Berberian hield zich voornamelijk bezig met de moderne en avant-garde stromingen in de eigentijdse klassieke muziek, maar ook met Armeense volksmuziek, Claudio Monteverdi, The Beatles en haar eigen composities. Haar bekendste werk is Stripsody (1966), waarin ze haar vocale techniek exploreert door middel van stripboekklanken (‘onomatopee’).
Voor Music is the air I breathe werd aan Carrie de Swaan in 2002, tijdens het AFFMA Film Festival at Raleigh Studios in Hollywood, de prijs voor de beste documentaire verleend. De documentaire werd ook onderscheiden door het Festival International du Film d’Art 1994, Parijs.
Janneke Daalderop is studente aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag. Na haar studie Klassieke zang en later Music Master for New Audiences and Innovative Practice aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag zong Janneke Daalderop in verschillende muziektheaterproducties als Pepito (Offenbach, tour door Australië met Blue Bottle Productions), Winterkoorts ( De Wetten van Kepler, regie Jos van Kan) en De Gehangenen ( LODGent regie Josse de Pauw, muziek Jan Kuijken).