De Newyorkse componist Michael Gordon schreef een nieuw werk speciaal voor de samenwerking van Club Guy & Roni en de Slagwerkgroep Den Haag. Pinball and grace is een voorstelling voor zeven dansers en zes slagwerkers met live-muziek, dans en performance. In de voorstelling verloopt de communicatie via ritmes die op zich op elkaar stapelen. Het toneel is in bezit genomen door de esthetiek van de flipperkast; spacy geluiden en de glinstering van metaal. De toewijding van de spelers lijkt in schril contrast met de onvoorspelbare uitkomsten. Aangestuurd door de muziek van Michael Gordon zijn de spelers op zoek naar gratie in een wereld die oncontroleerbaar lijkt.
Michael Gordon (1956) groeide op in een Oost-Europese gemeenschap aan de rand van Managua in Nicaragua en verhuisde later naar Miami, waar zijn muzikale ontwikkeling startte. Gordons composities onderzoeken de mogelijkheden en het karakter van ritmes en wat er gebeurt als verschillende ritmes ‘gestapeld’ worden. Collega John Adams, die werk van Gordon dirigeerde, sprak van ‘irrationele ritmes’. Een andere rode draad in zijn werk wordt gevormd door de geheimen van consonantie en dissonantie die hij exploreerde in stukken als Industry voor celliste Maya Beiser en Possadium voor het Kronos Quartet. Hierin vervormt hij klassieke strijkinstrumenten met gitaarpedalen en effectapparatuur. Gordons keuze om andere dimensies aan de concertervaring toe te voegen hebben geleid tot coproducties met kunstenaars uit andere disciplines. In de spectaculaire orkestwerken Decasia, Dystopia en Ghotam werkte hij met filmmaker Bill Morrison die indrukwekkende beelden van o.a. New York and Los Angeles produceerde. Gordon is medeoprichter van het gerenommeerde muziekcollectief Bang on a Can in New York. Gordon schreef ook muziektheaterwerken en opera’s, zoals What To Wear, Aquanetta voor de opera van Aken en Lost Objects, een oratorium voor barokorkest samen met David Lang, Julia Wolfe en van Gogh, gecomponeerd op basis van brieven van Vincent van Gogh.
Club Guy & Roni
Roni Haver en Guy Weizman sloegen in 2000 na een danscarrière bij Bat-sheva, Wim Vandekeybus en Galili Dance, hun vleugels als choreografen uit. Zij brachten een gezelschap van technisch begaafde dansers en overtuigende podiumpersoonlijkheden bijeen, waaronder Dunja Jocic, Eva Pusschendorf, Yvonne Weschke, Igor Podsiadly en Jorge Morro. Vanaf 2004 is er gestaag gebouwd aan een repertoire met een eigen signatuur. All is Well en Myrrh and Cinnamon werden op de Nederlandse Dansdagen onderscheiden als hoogtepunten van de seizoenen 2005-2006 en 2006-2007. Andere projecten zoals Welcome to Soledad en Barbie Q (met het NNT) werden voor een groot publiek getoond op de festivals Oerol en Noorderzon.
Slagwerkgroep Den Haag bestaat uit zes musici, zo’n zeshonderd instrumenten en een repertoire dat bijna de gehele literatuur van westerse slagwerkcomposities tot heden beslaat. Sinds 1977 richt het ensemble zich op de ontwikkeling en vernieuwing van slagwerkmuziek, -repertoire en -instrumentarium. De programma’s variëren van specialistische laboratoriumprojecten tot grootschalige internationale samenwerkingsverbanden en jeugdprogramma’s. Een veelheid aan projecten bracht het ensemble naar vrijwel alle landen van Europa, de Verenigde Staten, het Midden-Oosten en Japan. Groot of kleinschalig, te allen tijde blijft het bestaande repertoire een leidraad, van de eerste composities voor slagwerkensemble uit de eerste helft van de twintigste eeuw tot aan de grote slagwerksextetten van Iannis Xenakis. SDH werkte samen met componisten als Mauricio Kagel, John Cage, Karl-Heinz Stockhausen, Steve Reich, Guo Wenjing, James Wood en Theo Loevendie. Het ensemble betreedt graag avontuurlijke paden in de muziek en daarbuiten en realiseerde de afgelopen jaren talloze projecten met dans, theater en beeldende kunst.