Ruïnes intrigeren ons. We zien resten van wat ooit complete bouwwerken zijn geweest. De stukken die verloren zijn gegaan denken we er bij. Van onvoltooide gebouwen of kunstwerken gaat een vergelijkbare fascinatie uit. Ook daar gebruiken we onze verbeeldingskracht om de ontbrekende delen in te vullen.
Weinig componisten lieten zo veel werken onvoltooid als Franz Schubert. Een van zijn prominentste onafgemaakte stukken is de Tiende symfonie. Musicologen hebben lang betreurd dat Schubert zijn schetsen nooit heeft uitgewerkt. Want de markante thema’s en ingenieuze invallen smeken erom tot klinken te worden gebracht. Dankzij Luciano Berio kunnen we sinds 1990 beluisteren wat Schubert voor zijn laatste symfonie in gedachten heeft gehad. Voor het Koninklijk Concertgebouworkest en dirigent Nikolaus Harnoncourt maakte Berio de schetsen speelklaar. Hij stapte niet in de valkuil om het stuk in de stijl van Schubert te voltooien. De delen die Schubert onvoltooid liet, vulde hij in met surrealistische, kleurrijke muziek, die klinkt als uit een andere dimensie. Een geweldige vondst. Met Rendering creëerde Berio een meesterwerk.
Artist-in-residence Christian Karlsen keert terug bij het Residentie Orkest. Ter aanvulling van het programma schrijven compositiestudenten van het Koninklijk Conservatorium en Codarts door Schubert geïnspireerde orkestwerken.