De korte patronen haken in elkaar tot een geheel. De naam Hoketus verwijst dan ook naar het woord ‘hoketeren’, een techniek die in bepaalde soorten volksmuziek wordt toegepast en waarbij ‘de ene stem zingt als de andere stem zwijgt’. Het strakke ritme vereist een volledige concentratie van de musici, wat wordt benadrukt doordat ze, afgezien van de twee pianisten, staande musiceren. Minstens even theatraal is het geluid dat als in een tenniswedstrijd over het podium heen en weer schiet. De duur van het stuk varieert van 25 tot 50 minuten: de musici beslissen zelf wanneer ze overstappen op een volgend patroon. [ontleend aan een toelichting van Jacqueline Oskamp]
Hoketus is het resultaat van een minimal art project waar Andriessen in januari 1977 op het Conservatorium in Den Haag mee begon. Doel was om de geschiedenis van de Amerikaanse avant-garde, zowel theoretisch als praktisch door te nemen, met de opzet om bestaande minimal composities uit te voeren en zo niet alleen de eigenschappen ervan te onderzoeken, maar ook met een tegengeluid te komen. Met Hoketus introduceerde Andriessen een eigen minimalisme dat ver verwijderd is van de afstandelijke, ontspannen aard van veel Amerikaanse minimal music uit die tijd, “inclusief de bijbehorende kosmische onzin”.
In Hoketus spelen: Renato Freyggang, Patricio Wang, panfluit | Michiel van Dijk, David Kweksilber, saxofoon | Gerard Bouwhuis, Cees van Zeeland, piano | Saskia Lankhoorn | Pauline Post, fortepiano | Joey Marijs, Niels Meliefste, slagwerk.
Ook Hout (uitgevoerd door het NJO) is vintage-Andriessen. Met een bezetting van tenorsax, gitaar, piano, marimba en woodblocks doet het 10 minuten durende stuk zijn naam eer aan. Hoewel de compositie feitelijk aan een strikte canonstructuur beantwoordt, zitten de afzonderlijke stemmen elkaar zo dicht op de huid dat zij lijken samen te smelten tot een en dezelfde unisono-melodie met auditieve ‘after-images’ of ‘vertakkingen’. Die ‘vertakkingen’ kunnen ook opgevat worden als de takken van een boom, wat dan het gebruik van de vele houten instrumenten- en daarmee ook de titel van het stuk zou verklaren.
In 50 minuten mixen de musici van het NJO hedendaags gecomponeerde muziek met jazz en pop en voegen daar nog een vleugje Senegalese drumtraditie aan toe. Het programma Low End HiFi verenigt drie generaties componisten: van de beroemde Nederlandse componist Louis Andriessen, via zijn leerling Steve Martland naar Martin Fondse en Björk.
Al deze componisten hebben een sterke eigen kleur en zijn beïnvloed door een rijkdom aan muziekstijlen. Het geheel staat onder leiding van dirigent Martin Fondse. Fondse is in zijn werk altijd op zoek naar nieuwe manieren van musiceren, naar een balans tussen compositie, improvisatie, dialoog en persoonlijke expressie. Tenorsaxofonist Mete Erker is een van de origineelste saxofonisten van ons land. Zijn expressieve spel wordt gekenmerkt door een combinatie van rauwe energie en lyriek, geïnspireerd door de grote jazztenoren van de jaren ’60.
Niek Starmans, altsaxofoon | Mete Erker, tenorsaxofoon | Daan van Koppen, baritonsaxofoon | Lennart de Winter, trombone | Jordi Lensink, trompet | Martin van Hees, gitaar | Bill Mookhoek, basgitaar | Jennifer Heins, drums/percussie | Thomas de Visser, jazzdrums | Malika Maminova, marimba | Tim Sabel, piano | Isa Goldschmeding, viool