Uitreiking Johan Wagenaar Prijs 2012 aan Guus Janssen

Faust’s Licht (versie 1994)
Faust’s Licht verhoudt zich tot opera als Streepjes tot het strijkkwartet. In dit oorspronkelijk scenische, later tot concertant stuk omgewerkte, maar daarom niet minder theatrale werk heerst de absurde, maar doodernstige onlogica die we nonsens noemen. Zelfs de Leitmotiv-technieken waarvan Janssen zich bedient krijgen een bijna surrealistische gedaante. Faust’s licht stamt oorspronkelijk uit 1986 en is een van de eerste proeven van de succesvolle samenwerking tussen Janssen en librettist Friso Haverkamp. Het stuk is enige malen gereviseerd en gereduceerd tot een concertante versie. In lapidaire, maar krachtige taal vertelt Haverkamp zijn eigen, licht-absurdistische versie van het Faust-verhaal. De muziek die Janssen daarbij heeft gecomponeerd, een brokkelige, maar consequent toegepaste stroom van leidmotieven, is al even spaarzaam en past als een handschoen om de teksten.

Enkele Volzinnen – (2009)
Thom Janssen, piano | Lenneke Ruiten, sopraan
Enkele Volzinnen is een cyclus van 9 liederen op teksten (aforismen) van Evert Rinsema, die Guus Janssen speciaal schreef voor zijn broer Thom en schoonzus Lenneke Ruiten. Doordat de carrière van Lenneke een enorme vlucht nam, kwam het er niet van om de cyclus in premiere te doen gaan. Maar toen bekend werd dat Guus de Johan Wagenaar Prijs zou ontvangen werden er afspraken verzet en tijd vrijgemaakt. De liederencyclus Enkele Volzinnen gaat na de prijsuitreiking in het Theater aan het Spui in Den Haag in première.

Stormen en dringen – (2009)
“Stormen en Dringen is een steile wand race van citaten uit pianomuziek van Carl Philipp Emanuel Bach, de grote componist uit de Sturm und Drang periode, met wie ik een grote verwantschap voel. Zijn muziek wordt gekenmerkt door een grote grilligheid, waarbij hij er niet voor terug deinst om de grens van het evenwicht op te zoeken of zelfs te overschrijden. Juist die kwaliteit van zijn muziek bracht mij op het idee voor dit stuk. Soms zijn de citaten kort en letterlijk, vaak ook wijk ik er ver van af en breekt mijn eigen handschrift door de citaten heen, in een poging om de schok ervan voor oren van nu hoorbaar te maken.” Guus Janssen.