“De dag dat Galileo Galilei de wet van de slinger ontdekte, moet hij naar mijn idee gedacht hebben het boek van de natuur te kunnen lezen. Als ik mijn slingers bespeel, heb ik datzelfde gevoel. Ik heb geen controle over hun bewegingen en kan slechts hun ritme volgen, hun natuurlijke ritme. De wet van de slinger is er maar een tussen de vele duizenden die onze wereld beheersen (de onontdekte niet meegeteld), maar het is een natuurwet die tamelijk eenvoudig te zien en te horen is. Ook  mensen die een uitvoering van Galileo bijwonen, hebben vaak het gevoel dat ze niet alleen muziek horen, maar ook een stuk lezen in het boek van de natuur. 
Tom Johnson: Galileo

Tom Johnson Galileo is een compositie én een instrument, gebaseerd op het zwaaien van vijf slingers. De langzaamste hangt aan een lijn van circa 260 cm, die bovenaan bevestigd is op een hoogte van ongeveer vier meter. De lengte van de overige vier slingers moet zorgvuldig worden bepaald volgens de formule die Galileo Galilei zo’n 500 jaar geleden ontdekte, zodat hun slingertijd 1/2, 2/3, 3/4 en 4/5 is van die van de langste.
In een reeks korte composities kunnen we alle verschillende tempocombinaties horen.
Het stuk heeft zich langzaam en onder uiteenlopende omstandigheden ontwikkeld van een bezetting van drie slingers tot een van vijf slingers en van een duur van 10 minuten tot een van ruim 40 minuten.
De exacte lengtes en de daaruit volgende metronoomtijden kunnen variëren onder invloed van de ruimte waarin het stuk wordt opgevoerd, de beschikbare hoogte en de hoogte die de uitvoerende kiest voor zijn slingers. Maar de verhoudingen moeten nauwkeurig kloppen, zodat de verschillende ritmes zich juist tot elkaar verhouden.

Tom Johnson is geboren in Colorado in 1939. Hij studeerde muziek op Yale University en compositie bij Morton Feldman. Na 15 jaar New York verhuisde hij naar Parijs, waar hij sinds 1983 woont.
Men beschouwt hem als een minimalist, omdat hij met eenvoudige vormen en beperkte middelen werkt en over het algemeen beperkt materiaal gebruikt. Maar hij werkt logischer dan de meeste minimalisten die vaak formules, veranderingen en voorspelbare herhalingen vertonen. Johnson is bekend van zijn opera’s: The Four Note Opera (1972) wordt nog steeds in veel landen uitgevoerd en Riemannoper is sinds zijn première in Bremen in 1988 al meer dan twintig keer op de planken gezet in Duits-sprekende landen. Daarnaast worden ook de volgende werken vaak gespeeld: Bedtime Stories, Rational Melodies. Music and Questions, Counting Duets, Tango, Narayana’s Cows en Failing: een zeer moeilijk stuk voor contrabas solo.

Zijn grootste compositie, Bonhoeffer Oratorium, een Duitstalig werk dat twee uur duurt voor orkest, koor en solisten, beleefde zijn première in Maastricht in 1996. Sindsdien is het in Berlijn en New York uitgevoerd. Johnson heeft ook grote aantallen radiostukken geschreven, zoals J’entends un choeur (door Radio France genomineerd voor de Prix Italia, 1993), Music and Questions en Die Melodiemaschinen, voor het eerst uitgezonden door WDR Radio in Keulen in januari 1996.

Johnson is ook bekend als journalist en criticus. The voice of New Music, een verzameling artikelen tussen 1972 en 1982 geschreven voor de Village Voice, is door Apollohuis gepubliceerd. Self similar Melodies, een theoretisch boek, is door Editions 75 in 1996 gepubliceerd.