The Making Of

STUDIO LOOS, de nieuwste hot spot van Den Haag op het gebied van nieuwe ontwikkelingen en experimenten in de electro-akoestische, elektronische en computer muziek in interdisciplinaire context, en thuishaven van de LOOS Foundation en het fameuze LOOS Ensemble, laat de makers, componisten en filmers, elektronici en ontwerpers aan het woord. In afwisselende lezingen en presentaties krijgt het publiek van Dag in de Branding inzicht in het maakproces en de ontwikkeling van nieuwe werken van bekende en minder bekende internationale kunstenaars met een eigen signatuur.

David Dramm – Chainsaw Angel

De in Amsterdam wonende en werkende Amerikaanse componist David Dramm levert al jaren een heel eigen bijdrage aan de nieuwe gecomponeerde muziek met zijn sterk pulserende composities en multimedia voorstellingen waarbij harmonische invloeden uit de hedendaagse gecomponeerde klassieke muziek en rockmuziek een onlosmakelijke eenheid in vorm en inhoud vormen. In The Making Of laat hij aan de hand van beeld en geluid een preview zien van zijn nieuwste multimediawerk voor het LOOS Ensemble, Chainsaw Angel.

Met medewerking van David Dramm, Gerard Bouwhuis, Peter van Bergen.

Piet-Jan van Rossum en Petra van der Schoot – Angel Alley

Piet-Jan van Rossum is een van Nederlands meest opmerkelijke nieuwe componisten met een heel eigen klankuniversum. Zijn grote elektronische werk Angel Alley kenmerkt zich door gebeitelde geluidsamenstellingen in een onontkoombaar en dwingende vorm. Via grote projecties van deze klanken laat hij zien hoe hij deze klanken maakt en schakelt. De filmster Petra van der Schoot werkt al jaren met hem samen, en aansluitend op de lezing zal Angel Alley in zijn geheel te horen en te zien zijn in een indrukwekkend exposé van beeld en geluid.

THE MAKING OF……… is een productie van de LOOS Foundation. Met dank aan de DCR, de Gemeente Den Haag en de Johan Wagenaar Stichting.

Vanaf januari 2007 zal LOOS de nieuwe Studio LOOS werk- en presentatie ruimte in de DCR Den Haag in gebruik nemen, en daar openbare presentaties, lezingen, workshops en voorbeschouwingen van werken en producties op het gebied van nieuwe gecomponeerde en geïmproviseerde muziek, met gebruikmaking van hedendaagse technologie en in interdisciplinaire context, organiseren. Het concert van vanavond biedt u reeds een uniek voorproefje. De activiteiten van Stichting LOOS worden sinds 1997 mogelijk gemaakt door een structurele subsidie van het ministerie van OCW en sinds 2005 door de Gemeente Den Haag.

Piet-Jan van Rossum (1966, Delft) studeerde van 1985 tot 1990 aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag compositie bij Louis Andriessen en compositie elektronische muziek bij Jan Boerman.

Van 1990 tot 1993 studeerde hij compositie aan het Rotterdams Conservatorium bij Peter-Jan Wagemans. Hij studeerde tevens orgel bij o.a. Rienk Jiskoot.

Hij werkt sinds 4 jaar regelmatig samen met beeldend kunstenaar Petra van der Schoot. Van Rossum richt zich bovenal op het componeren. In zijn eigen woorden:

Ik ben lid van een oeroude stam wilde en schuwe vertellers, spelend met tijd en vorm, met vensters naar tuinen waar de tijd trager verloopt. Het is een wereld zoals ik die zie en leef: een houten balk vol splinters, stukken schoonheid en het breken of ontbreken daarvan, veel wachten, stiltes.

Dit verklaart mijn fascinatie met gekraste film, roest, een gebroken stem, grammofoonplaten, ouder worden. Het gaat allemaal over het vinden van een nieuwe schoonheid in de corrosie van een oude (klank)wereld.

Petra van der Schoot studeerde Beeldhouwen aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost, Breda en cello aan de Conservatoria van Tilburg en Den Haag.

In de jaren aan het Haagse Conservatorium studeerde zij analyse moderne muziek in relatie tot verschillende kunstdisciplines bij componist en theoreticus Dick Raaijmakers en startte zij een zeer breed praktijkonderzoek naar de relatie tussen beeld, taal en geluid.

Sinds 1987 is zij als kunstenaar werkzaam in verschillende disciplines.

Naast haar praktijk als beeldend kunstenaar, schreef en regisseerde zij ook werken voor (muziek)theater en publiceerde zij onder andere theaterteksten, beeldverhalen en poëzie. Sinds 2001 werkt ze regelmatig samen met de componist Piet-Jan van Rossum. Zo maakte van der Schoot in 2002 de film Alle terre assenti bij het gelijknamige muziekstuk van Piet-Jan van Rossum, en componeerde van Rossum in 2003 de tentoonstellingsmuziek bij haar installatie: “…en toen zag ik de zeebodem in de wolken weerspiegeld”.

Angel Alley

Bij het luisteren naar Angel Alley van Piet-Jan van Rossum, moest ik denken aan een documentaire over onweer en bliksem die liet zien hoe naast de bekende uitwerking en gedaantes die bliksem kan aannemen aan deze zijde van het wolkendek, aan de bovenzijde van het wolkendek een visueel avontuur ontstaat van een soort staande vuurpluimen. Vanaf de aarde is dit niet te zien. Sinds die tijd bedenk ik me steeds als het onweert en bliksemt, dat dit spektakel daar aan de andere kant van het wolkendek ook een uitwerking heeft, oftewel dat dit spektakel een ‘achterkant’ heeft. Zo vraag ik me af: stel dat het voor mij mogelijk is om in alle rust vanuit de kosmos die vuurpluimen te bewonderen, zou mij dat lukken zonder te beseffen dat ze sporen zijn van een vreselijk noodweer dat zich op dat moment onder het wolkendek afspeelt?

Zo is muziek in zekere zin te vergelijken met een spel van bliksem en inslagen, een soort opgeblazen noodweer met een duidelijke fysieke uitwerking op ons gevoelsleven van dat moment. Luisterend naar Angel Alley lijkt het wel alsof Van Rossum ons met deze klankwereld wil meenemen naar een plek voorbij het wolkendek waar het windstil is en het noodweer geen fysiek effect op ons heeft, om ons met aangescherpte oren de achterkant van ‘Muziek’ te laten horen. Zo hoor ik sporen van klanken, gebroken, gefilterd oftewel restanten van klanken die naar een vroeger noodweer – een vroegere vol-aardse muziek, verwijzen, maar nu uitnodigen om het perspectief te verleggen en zelf muziek te zijn tot het moment dat er een volgende filtering (oft. vergeestelijking) plaatsvindt of tot het moment dat ze zelfs in stilte dreigen op te lossen.

Deze verklanking van de ‘achterkant van muziek’, wil ik in verband brengen en verdiepen met beelden van landschappen die een gevoel van ‘het einde van de wereld’ in zich dragen. Zo omschrijft het beeldmateriaal een reis in verschillende versnellingen langs deze landschappen om uiteindelijk in van God verlaten kaal landschap te eindigen met een tocht door de modder om te verdrinken in de weerschijn van het licht.

Voor de film maak ik gebruik van verschillend zelf gefilmd- en in de computer gemanipuleerd beeldmateriaal. De meeste inspiratie wordt vaak gevonden in de zgn. ‘randen’ van het ruwe materiaal; onbedoelde opnames, daar waar een toevallige beweging een bepaald beeld heeft opgeleverd. Dit beeldmateriaal verwerk ik in diverse lagen tot een scène. Petra van der Schoot